Göreceksiniz...

Nasılda hızla akıp gidiyor yıllar... Her 29 Ekim tarihinde, annemin özenle hazırladığı o kırmızı beyaz, yakası papyonlu Cumhuriyet bayramı kıyafetlerimi giyip, Beşiktaş’taki Süheyla Artam ilkokulunun bahçesinde toplandığımız çocukluk günlerim gelir aklıma... 

Bir gün öncesinde heyecandan uyuyamadığımız için sabah uykusuzca kalkıp okuluma koştuğum günler, bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçip gidiyor şimdi... Marşlar okuyarak, ellerimizde minicik Türk bayraklarıyla seslerimiz kısılana kadar inletirdik yeri göğü...

Bizlere; bir milletin esaretten kurtulup, özgürlüğüne ve bağımsızlığına kavuşması olarak öğretmişlerdi Cumhuriyeti...

Çağdaş ve uygar bir ulus olarak kalmak için Cumhuriyetimize sahip çıkmalıydık... Hürriyetimiz, namusumuz ve bağımsızlığımız için tek koşul ona sıkı sıkıya sarılmak ve bağlı kalmaktı...

Şimdi ise her şey değişiverdi birden!..

Cumhuriyeti sevmeyen bir iktidar partisi bütün kadrolarıyla egemen oldu... Devrim yasaları, ulus kavramı, kayıtsız şartsız egemenlik, bir çırpıda sinsice yerleşen ihanet tohumlarının hedefi haline geldi...

Türk toplumu ilk kez bu kadar yakından hissetti ihanetin soğuk yüzünü... Bu vatanın ekmeğini tüketmiş, havasını solumuş hain yobaz sürüleri çevreleyiverdi etrafımızı...

En kötüsü ise; yanımızda dediklerimizin korkak-pısırık ve ikiyüzlü çıkmasıydı...

Ülkemiz her zaman olduğundan daha çok korunmaya muhtaç durumda kaldı... Çocuklarımıza gösterilen yol, bizlere gösterilenden çok farklı olarak ümmetçiliğin yolu oldu...

Bugün Cumhuriyet bayramı!..

Aslında hürriyetimizin, namusumuzun ve bağımsızlığımızın kutlaması...

Her şeye rağmen; Cumhuriyet'e karşı gelenlere inat, bugün milyonlarca anne evlatlarına o kırmızı beyaz, yakası papyonlu kıyafetlerini giydirecek... Yer ve gök yine inleyecek!..
 

Göreceksiniz…

Cem Akkılıç
29 Ekim 2008

Hayatımda aldığım en güzel hediye