Temiz duygularla camiye gitti…
Hiç anlamadığı dilde okunan dualardan hemen önce, sakalını sıvazlayan imam tam iki saat vaaz çekti cemaate…
*
Amin…
“Siz siz olun; keferelere oy vermeyin ha…”
Amin…
“Karılarınızın, kızlarınızın kafalarını örtün…”
Amin…
“Bugünlere şükredin, eskiden kimse maaşını alamazdı, açlıktan eşek gibi anırırdı…”
Amin…
“Allah verdikçe veriyor, yollar, köprüler, hastaneler…”
Amin…
*
İmam coştukça cemaat kafa sallıyor, “amin” çekip onaylıyordu…
Allah’ın evi bildiğiniz cami, Reis‘in orasını burasını yıkayıp yağlayan seçim miting alanına dönüşmüştü… Neredeyse Reis’e oy vermeyeni Allahsız ilan edecekti imam…
*
“Karnın doymuyor mu kardeşim?..”
Amin…
“Hizmet alıyorsun ya işte, daha ne istersin mübarek?..”
Amin…
*
İki rekat namaz kılıp, tespih çekerek ayrıldı camiden…
Evinin yolunu tuttu…
*
Karısı faturaları gösterdi… Kredi kartları zaten çoktan patlamıştı… Ev sahibi birikmiş kiraları istiyordu… Küçük kızının hastalığı için hastanede iki yüz lira fatura kesmişlerdi… Bulgurla beslendiklerinden, buzdolabının fişini çoktan çekmişti evin hanımı… İş yerine uğradı… Beş aydır maaşını vermeyen patronunun karşısına dikildi… Patron para yok diyerek, yüz lira uzatıp şükür etmesini istedi…
*
Tekrar eve döndü…
Akşam haberlerini izliyorlardı ailecek…
Reis nutuk çekiyordu…
Birden dellendi…
Gözleri karardı…
Mutfağa dalıp bıçağı kaptığı gibi önce karısını elli altı yerinden bıçakladı küçük kızının gözleri önünde… Kanlı bıçağını bu defa çocuğuna sokup çıkarttı… Sonra dönüp televizyona bir uçan tekme attı…
*
Şaka şaka; bu anlattıklarım Türkiye’de değil, Uganda ülkesinde bir kabilede oldu…
Kabile’nin Reis’i o dakika bastı istifayı…
CEM AKKILIÇ
15 Nisan 2018
15 Nisan 2018
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder