Çocukken sorardık büyüklerimize, savaş çıksa ne olur, nasıl olur diye?..
Annem cevaplardı, askerimiz ölür, kıtlık çıkar…
Dayım kaşlarını çatar, bir mermi kaç para sen biliyor musun?.. deyip, ekonominin çökeceğini söylerdi…
İki dünya savaşını görmüş büyükannem bu konuda hepsinden tecrübeliydi… Çok açlık çektik, eşeğin bastığı toprakta oluşan küçük çukurdan su içtiğimiz oldu, mısır koçanı kaynatıp çorba diye içerdik… Mustafa Kemal paşa sayesinde kazandık tüm savaşları… Daha sonra İsmet paşa “Alaman harbine” sokmadı bizi…
O yaşımızda anlamaya başlamıştık; sahiden savaş kötü bir şey…
Yani oyunlarımızda oynadığımız, oyuncak askerler ile yaptığımız savaşlara benzemiyordu anlattıkları… Mahalle aralarında su tabancalarımızdan fışkırttığımız Terkos suyu hiç değildi gerçek mermiler…
*
Eğer demişti büyük kurtarıcı, “eğer ulusun hayatı tehlikeye girmeyecekse, savaş bir cinayettir!..”
“Yurtta sulh, cihanda sulh” sözü; Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş felsefesinden biriydi… Bize dokunmayan yılan, bin yaşayacaktı…
*
Geldik bugünlere… Nereden nereye…
Şimdi bakıyorsun memleketin haline, “ansızın geliriz”, “ansızın çökeriz”, “ansızın belleriz” falan diyor asrın Tayyip‘i…
Sokacak mutlaka Ortadoğu bataklığına Mehmetçiği…
*
Askerî uzmanlar ısrarla uyarıyor… Hatta biraz da bıyık altından gülüp dalga geçiyorlar!.. Savaşacaksan bile savaşın doğasına aykırı olmayacaksın; ansızın geliriz, ansızın çökeriz laflarıyla bir savaşa girilmez!.. Onbaşılar bile bilir bu kuralı…
Bu iplemiyor… Ansızın çökerize, asarıza, keserize devam ediyor!..
E tabi gazı alan çomarlar da, evde perdeleri söküp kefen niyetine giyinerek, çıkıyorlar meydanlara…
Nereye gidiyoruz reis?!..
Bu defa Afrin‘e…
*
Gidişiniz olsun, dönüşünüz olmasın…
Hayırlara vesile…
CEM AKKILIÇ
20 Ocak 2018
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder