Küçük örgütümüz…

Alanya’da ziyaretine gittiğim arkadaşımla bir çay bahçesinde oturuyoruz. Daha çok ‘’kır kahvelerini’’ andıran şirin bir mekândayız. Masada yolda gelirken aldığım iki kitap var. Biri Sincan Ağır Ceza Hâkimi Osman Kaçmaz’ın Ergenekon sürecinde başına gelenleri anlattığı ‘’LİNÇ’’ isimli kitabı, diğeri Vedat Yenerer’in ‘’ERGENEKON TEZGÂHI’’ isimli yapıtı.

Garson geliyor ve ‘’ne isterdiniz’’ dedikten sonra masadaki kitaplardan birisini alıp, arka kapaktaki yazıya şöyle bir göz atarak; ‘’inanmıyorum’’ diyor.

‘’Neye inanmıyorsun?..’’ diye soruyu yapıştırıyorum.

Keskin bir ses tonuyla; ‘’Ergenekon’a inanmıyorum ağabey’’ diye cevaplıyor!..

‘’Ergenekon diye bir örgüt olsaydı, ilk ben katılırdım örgüte’’ diye atılıyor arkadaşım.

Garsona dönüp; ‘’bak sende bu örgütün çaycısı olurdun’’ diyerek, küçük örgütümüzü kuruyorum.

Kahkaha kopuyor masada ve meraklı bakışlar birden bize doğru dönüyor!..

*

Yakında tekrar Afrika yollarına düşeceğim. Gemideyken hep annemi ve güzel ülkemizi düşünürüm ben.

Dünyanın en verimli toprakları üzerinde yaşayan insanların, yoksulluk ve keder içinde yaşamasını sorgularım sürekli…

Müslüman olmakla övünülen ülkede; neden bu kadar hırsızlığın, puştluğun, avantacılığın, uğursuzluğun, tecavüzlerin olduğunu anlamaya çalışırım?..

Bütün bu badireler neden?..

*

Son 10 yılda artan şeylerin aslında iyi şeyler olmadığını konuşuyoruz masada.

Kadın cinayetlerini, işsizliği, kredi kartı borcu yüzünden intihar eden polisleri, parasız eğitim haklarının ellerinden alınıp hapislere atılan öğrencilerin durumunu ve daha birçoklarını…

Cemaatin ‘’Delil üretme Merkezleri’nde’’ meydana getirilerek kanıt diye yutturulan ‘’sözde deliller’’ nedeniyle haksız yere zindanlara atılan askerleri, aydınları, işadamlarını, avukatları, bilim adamlarını tartışıyoruz!.. Onların yokluğunda hayatları karartılan küçük çocukları ve eşleri aklımıza geliyor!..

PKK laneti, AKP’nin güdümlü yanlış politikaları sonucu her gün daha fazla şehit vermemize neden olurken, bir ‘’oldu bitti’’ sayesinde Türkiye Suriye ile savaşın eşiğine getiriliyor. 

72 yaşındaki emekli generale cezaevinde bulaşık yıkattıkları için, bunu alay konusu yapan cemaatin satılmış kalemlerine kızıyoruz…

Nasıl bu hale geldiler?..

Oysa Türkiye’nin bağımsızlık yolunda ne çok ihtiyacı var o bulaşık yıkattıkları kahraman beyinlere!..

Bana en çok dokunanı ‘’bağımsızlık’’ zaten!

Çünkü başımızda dönen tüm karabulutların tek sebebi o sihirli ‘’şey’’de…

Bağımsızlık ateşi bir defa söndürüldü mü, yeniden yakmak için birçok evladını feda etmek zorunda kalır bir ülke.

*

Koyu sohbete dalmış, olup bitenleri tartışırken, kitapların elden ele masalarda dolaştığını fark ettim. Kimi masalarda yüzlerindeki tebessüm ile bizi kesenlerin, yanındakinin omzunu dürterek bizim masayı işaret ettiğini gördüm.

Küçük örgütümüz genişliyor muydu ne!..

Keşke bütün halk okuyabilse diye geçirdim içimden…

Herkes dönen tezgâhı anlayabilse…

Ve şu soruyu sordum ortaya; Türk Milleti uyuşukluğunu atabilecek mi üzerinden?..

*

Güneş batmak üzereydi…

Alanya Kalesi’nin etrafında dünyada istedikleri ülkeye giderek tatil yapabilen mutlu turist gruplarını görüp iç geçirdikten sonra; ‘’küçük örgütümüzü’’ dağıtmaya karar verip, evin yolunu tuttuk.

Cem Akkılıç

2 Temmuz 2012

Atatürk’ün askeri Ramiz İlker paşamız açtı ağzını yumdu gözünü… Suriye ile yaşanılan uçak krizini, şehitlerimizi ve Recep’in parmak işaretini değerlendirdi.

Doğru sözlerine şapkamızı çıkartıp, ellerinden öpüyoruz Ramiz paşam.

Cem Akkılıç Sahil Güvenlik 2014 ile frtrfrtgfr